Annabouboula is Back! – Biography

ANNABOUBOULA is a Greek expression meaning a confusing, mixed-up noise, like "brou-ha-ha". In the 1980s, Greek-American producer/anthropologist Chris Lawrence set out to put together a pop music act named Annabouboula to embody his vision of a totally contemporary, progressive electric rock sound rooted in traditional music of Greece and the Near East, a concept that was, at that time, unheard-of. He enlisted Greek-American singer ANNA PAIDOUSSI to be the “Anna” to front this downtown New York-meets-Athens experimental recording project. After hearing demos of Anna backed by psychedelic trance-rockers Saqqara Dogs, composer/producer GEORGE SEMPEPOS came aboard as musical director, bringing along his alter-ego, guitarist GEORGE BARBA YIORGI. Like Chris and Anna, George had grown up in a bi-cultural environment and had long nurtured a dream of combining Greek and modern pop influences to create something altogether new, that could hold its own in the emerging alternative rock and electronic dance club scenes. In 1986 Annabouboula’s utterly other-worldly debut single "Hamam", recorded and mixed not far from the old belly-dance clubs of New York’s West Side, was released by Virgin Records in Greece; exported to the U.S., France, and England, and propelled by Anna’s soprano keening over a relentless Go-Go funk-meets-the-Casbah rhythmic fever dream, it soon became an underground cult sensation. In the years that followed, the project evolved into a proper band with an international following especially in what would come to be called "World Music" circles. ANNABOUBOULA played to the crowds at festivals such as WOMAD and appeared on U.S., U.K. and Japanese network television; their American releases on Shanachie generated critical praise and college radio airplay-- even though almost all of their material was sung in Greek. In Greece, their influence continues to be heard today in numerous Hellenic dance music and would-be "World Beat" productions.

For all their modernist attitudes and production styles, which anticipated the likes of Trans Global Underground, Balkan Beat Box and Dengue Fever by several years if not decades, ANNABOUBOULA members did their homework and exhaustively researched the more obscure corners of Greek and neighboring musical cultures. These include Rembetika--the so-called Greek Blues, originally the songs of hashish clans and outlaws; and Smyrnaika, the elaborate oriental cafe music of the refugees from Greek Asia Minor. ANNABOUBOULA's noisy confusion has embraced deliciously vulgar belly-dance tunes, romantic oriental tangos, pentatonic dirges from the mountains of Epirus, crypto-Turkish laments, proto-feminist rants, sampled Orthodox clerics, wailing clarinets and drunken baghlamas…

Ironically, Annabouboula went into hibernation in 1993 just as the concept it had pioneered-- fusing contemporary electro-pop and rock with traditional music from "exotic" sources-- was becoming an accepted genre. But in 2008 Anna Paidoussi , George Barba Yiorgi and Chris Lawrence re-united to pick up where they had left off, dusting off early tracks from what was to have been their third CD album, a collection of tunes named for their version of a nearly-century-old Asia Minor rembetika folk song. After re-recording and writing new material, they proudly present the now-complete IMMORTAL WATER. This contemporary release effectively re-launches Annabouboula, and more surprises are planned for the months ahead. The sound they create today is an extension of the sound they pioneered in the ‘80s and ‘90s: old-school synth, funky loops, surf-rock guitars and Latin percussion underscore Anna's soaring vocals, but the songs are always the real stars of this Mediterranean sideshow. As always, some tunes are covers or radical re-workings of old bouzouki and folk songs; others are original compositions inspired by the modes, textures and rhythms of old genres. The new Greek lyrics express the irreverent attitude of an uprooted culture forced to create a kind of dream-world modern Greek pop. As Annabouboula write in the CD liner notes: “We all imagine ourselves, and this is the Greek music of our imaginations”.

Source, www.cdbaby.com/Artist/Annabouboula

Annabouboula New Release – Immortal Water

For samples and description see, www.cdbaby.com/cd/Annabouboula

"The Turnaround" – «Αδιέξοδο»

Το αστυνομικό μυθιστόρημα "The Turnaround" του George Pelecanos έχει κυκλοφορήσει στα Ελληνικά με τίτλο «Αδιέξοδο» από τις εκδόδεις Πατάκη (tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4636915). Για την κριτική μου του βιβλίου δέστε, blogger.com/post-edit.g?blogID=4420382079088865756&postID=7256134708349912326

Heritage Greece Program

National Hellenic Society Launches 2011 Heritage Greece Program
In Cooperation with DEREE – The American College of Greece

Fully-funded program is a gift to first-time student visitors to Greece

WASHINGTON (June 6, 2011)—The National Hellenic Society (NHS), a foundation established to promote and preserve Hellenic heritage and culture through programs that enrich the community at large, will provide fully-funded educational, first-time visits to Greece for students via its Heritage Greece program, June 8-24, 2011, announced NHS Executive Director Timothy Maniatis.

This year, 20 collegiate students from across the United States will participate in the program, which is patterned after “Birthright Israel.” They will experience Greece for the first time in their lives as part of an immersion program designed to fortify the students’ respective knowledge, understanding and appreciation of Greek language, culture, and history.

“Our hope for these young Greek Americans is that they will connect with their Greek identity, discover the importance of Greek heritage, and share that experience with each other and with their student peer group in Greece,” said Theophanis Economidis, chair, NHS Program Committee.

NHS sponsors Heritage Greece in collaboration with DEREE - The American College of Greece, Europe’s largest and oldest American college. Because of its partnership with the university, which is accredited by the New England Association of Schools and Colleges, participants will receive three academic credits that are readily transferable to the student’s home institution.

"DEREE - The American College of Greece is proud to collaborate with the National Hellenic Society to create a unique cultural and educational program connecting Greek-American college students to their Hellenic heritage," said Dr. Kathleen Cross, Dean of Studies Abroad at the university. "We look forward to welcoming the 20 selected Greek American students to our campus and Greece this month."

“Together with the university we are committed to transforming Heritage Greece into a comprehensive, large-scale program that will enable thousands of young Greek Americans to visit Greece for the first time, strengthening their ties to their ancestral land as well as relations between Greece and the United States,” said NHS Chairman George Marcus.

NHS funds the two-week trip as a gift to the deserving participants. The only cost they will bear is travel to and from Washington, DC, the city from where the group departs for Greece. Eligibility for the program is open to college or university students of Hellenic ancestry between the ages of 18-26 with excellent academic credentials.

The program’s itinerary includes visits to important archaeological and religious sites, tours of the Greek countryside, spending time with a host Greek family, and visits to other Greek sites and participation in many cultural activities.

"We have created a very special program this year designed to immerse Greek-American students in Hellenic culture," stated Dr. Cross. "Selected students will travel with Greek students to the Peloponnese, a Greek island, traditional villages, and archaeological sites. They will take a Greek cooking class, learn Greek dancing, experience an insider's tour of the Greek parliament, and much more."

Quantified Results Demonstrate Program’s Value

Heritage Greece is the only Greek American program that conducts a pre- and exit survey of its participants to measure the program’s effectiveness and impact on the students’ appreciation and understanding of their heritage and modern Greece. One of the student’s parents wrote, “What I couldn’t do in 20 years, the NHS did in two weeks time.”

Marcus added, “Our heritage, the values and ideals we were given served us so well and helped transform the Greek American community into what it is today—cherishing our heritage is saying thank you to our parents and forbearers—it is incumbent on us to pass this heritage on to our children, and we are at a danger point of no return if we fail to act.”

• Follow the Heritage Greece blog at http://www.acg.edu/heritagegreece2011blog/
• For more details, please visit the NHS website, www.nationalhellenicsociety.org.

Διακίνησης Παιδικών Πληθυσμών κατά τον Εμφύλιο: Μια Ελληνοαμερικανική Διάσταση (GRAMUP 8)

Η διακίνηση παιδικών πληθυσμών κατά την διάρκεια του Ελληνικού εμφυλίου αποτελεί ένα πολυσυζητημένο ιστορικό θέμα, του οποίου η Ελληνο-Αμερικανική διάσταση έχει σχετικά παραμεληθεί από την Ελληνο-Αμερικανική ιστοριογραφία. Είναι λοιπόν έγκαιρο να παραθέσω κάποια σχετικά αποσπάσματα από το βιβλίο "Η καλοσύνη των ξένων: μια αληθινή ιστορία" του Πέτρου Τατσόπουλου (Μεταίχμιο, 2004) το οποίο αναφέρεται στο φλέγον θέμα:

«Η εμμονή της [βασίλισσας Φρειδερίκης] ήταν τα παιδιά. Γνώριζε από πολύ παλιά–από τον καιρό ίσως που ήταν η ίδια μέρος της ναζιστικής νεολαίας, πριν παντρευτεί τον Παύλο και κατηφορίσει προς θερμότερα κλίματα–πως όποιος κερδίζει τα παιδιά κερδίζει τον επόμενο γύρο, κερδίζει το μέλλον, κερδίζει τελικά το παιχνίδι....

Σχεδόν ταυτόχρονα η "Μεγάλη Επιτροπή του Εράνου" (το 1947), υπό την προεδρία της Φρειδερίκης, αποφασίζει τη δημιουργία της πρώτης παιδόπολης. ...

«"Ο έρανος των βορείων επαρχιών και οι παιδοπόλεις" επανέρχεται ο Κώστας Βαξεβάνης [στο Χαμένο γονίδιο, Ελληνικά Γράμματα, 2004 (perizitito.gr/product.php?productid=45213&page=1)] "ήταν μονάχα η φανερή κορυφή του παγόβουνου. Στο παρασκήνιο, η Φρειδερίκη συνεργάστηκε με υψηλά ιστάμενα στελέχη των ΑΧΕΠΑΝΣ στις Ηνωμένες Πολιτείες κι έστειλε έναντι αδρής αμοιβής, κυρίως σε ελληνοαμερικανικές οικογένειες της ανατολικής ακτής, περίπου οκτώ με δέκα χιλιάδες έκθετα παιδιά. Φουρνιές ορφανών, με ή χωρίς εισαγωγικά, επιβιβάζονταν στο 'Ολυμπιάς', στο 'Βασίλισα Φρειδερίκη' και σε άλλα υπερωκεάνια, ως επιστέγασμα νόμιμων, ημιπαράνομων ή κι εντελώς παράνομων υιοθεσιών. Άλλοτε ανακοίνωναν στη φυσική μητέρα ότι το παιδί της πέθανε αμέσως μετά τη γέννα, άλλοτε δεν την έβρισκαν ή δεν έψαχναν να τη βρουν για να πάρουν τη συγκατάθεσή της–είχε ανέβει στο βουνό ή είχε περάσει στην Αλβανία–, άλλοτε την είχαν φυλακίσει ή την είχαν στείλει εξορία οι ίδιοι και σε κάθε περίπτωση δεν ένιωθαν απέναντί της καμία δέσμευση. Η Φρειδερίκη τούς είχε λύσει τα χέρια. Είχε διακηρύξει με βασιλικό διάταγμα ότι οι εχθροί του έθνους ήταν ανάξιοι για ν' ασκούν καθήκοντα κηδεμόνα. Το διανοείσαι; Εάν οι γονείς σου είχαν προσχωρήσει-ασήμαντη διαφορά για τη Φρειδερίκη-στις γραμμές των ανταρτών, σε αντιμετώπιζαν αυτομάτως ως ορφανό πολέμου. Σε μάντρωναν στην παιδόπολη, σ΄ έστελναν πακέτο στην Αμερική. Σε έκαναν ό,τι ήθελαν με το αζημίωτο".

...

Παιδομάζωμα ή παιδοφύλαγμα όπως κι αν βαφτίστηκε η εκατέρωθεν συγκομιδή παιδιών, δεν έπαψε να δηλητηριάζει την ελληνική πολιτική ζωή για περισσότερα από πενήντα χρόνια. Ακόμα και η απόπειρα των Νέων σε δύο δόσεις, το καλοκαίρι του 2004 και το καλοκαίρι του 2005, ν' ανοίξουν ένα ψύχραιμο διάλογο μεταξύ των ιστορικών προσέκρουσε στις βαθειά ριζωμένες προκαταλήψεις και λίγο έλλειψε ν΄αναμοχλεύσει μισοσβησμένα διχαστικά πάθη. Η συντηρητική παράταξη, με κινηματογραφικά εξαμβλώματα τύπου Στα σύνορα της προδοσίας αλλά και με πιο απαιτητικές λογοτεχνικές καταθέσεις, σαν την περιώνυμη Ελένη του Νίκολας Γκέιτζ, επιμένει ότι την κρίσιμη τριετία, και φυσικά σε μικροκλίμακα, οι αντάρτες αντέγραψαν κι έβαλαν σ΄εφαρμογή τις πιο απεχθείς πρακτικές του οθωμανού δυνάστη.

...

Η διένεξη μεταφέρθηκε κι εκτός πατρίου εδάφους. Τον Μάιο του 2005, κατά την διάρκεια των Ελληνικών σεμιναρίων του πανεπιστημίου του Πρίνστον, στην πολιτεία του Νιου Τζέρσεϊ, η ολλανδέζα ανθρωπολόγος-ιστορικός Ρίκη Βαν Μπούσχοτεν, αναπληρώτρια καθηγήτρια του πανεπιστημίου Θεσσαλίας, πήρε μια καλή γεύση από το πως ακριβώς εννοούν οι συμπατριώτες μας τον ακαδημαϊκό διάλογο. Ο Αλέξανδρος Καζαμίας, επίκουρος καθηγητής πολιτικών επιστημών του Κόβεντρι, ήταν παρών εκείνη την ημέρα στο Πρίνστον: "Εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στα σεμινάρια αυτά κάμερες και δημοσιογράφοι της ομογενειακής εφημερίδας Εθνικός Κήρυξ, συνοδεύοντας στελέχη της 'Παμμακεδονικής Ένωσης' Αμερικής. Επικεφαλής τους ο Νίκολας Γκέιτζ, ο οποίος, αφού δοκίμασε να μονοπωλήσει τη συζήτηση προφασιζόμενος ότι 'ή οπτική μου είναι μοναδική', όταν διεκόπη, απεχώρησε επιδεικτικά καταγγέλοντας τους διοργανωτές πως 'αρνούνται το διάλογο΄. 'Ήταν οργανωμένο' είπε 'να μην αφήσουν κανέναν να να επικρίνει τη μέθοδο και τα συμπεράσματα των ομιλητών' [...]. Πίσω όμως απ΄ τις λαϊκίστικες διεκδικήσεις ενός διαλόγου που δήθεν τους στερούν οι συνωμοτικοί θεσμοί, μέλη της ίδιας ομάδας έκαναν παρασκηνιακά το παν για να αφαιρέσουν την ακαδημαϊκή ελευθερία της Βαν Μπούσχοτεν. Κλείνοντας την ομιλία της, ο διοργανωτής και διευθυντής του ελληνικού προγράμματος του Πρίνστον, Δημήτρης Γόντικας αποκάλυψε ότι 'τις δύο τελευταίες εβδομάδες δεχτήκαμε καταιγισμό ηλεκτρονικών μηνυμάτων, μέσω των οποίων ζητούνταν η ματαίωση της διαλέξεως' [...] Ήδη από τις 12 Μαρτίου, η αντιπρόεδρος της 'Παμμακεδονικής' Νίνα Γκατζούλη είχε κυκλοφορήσει επιστολή σε δίκτυο πανεπιστημιακών όπου έλεγε: 'Χάνουμε τις μάχες διότι κανείς δεν θέλει να αναμειχθεί... η ολλανδέζα καθηγήτρια που πληρώνεται από την ελληνική κυβέρνηση διδάσκει σκοπιανές θεωρίες'..."» (229–230, 232–235).

Καλοκαιρινοί Χαιρετισμοί

Κολάζ (medium, paper)

Γιώργος Αναγνώστου, 1990s

«Ο Άλλος Γυρισμός» – Τίτος Πατρίκιος

Οι πεθαμένοι ποτέ δεν επιστρέφουν

αλλά κι οι ζωντανοί που δεν ξαναγυρνούν

γίνονται πια σαν πεθαμένοι.

Κάποιες φορές τους φέρνουμε πίσω με τη μνήμη

για να τους δούμε όπως ήσαν

όταν για τελευταία φορά τους συναντήσαμε

να ξανανιώσουμε έστω για μια στιγμή

τα όσα ζήσαμε μαζί τους

για να βεβαιωθούμε προπαντός

πως δεν τους σκοτώσαμε εμείς.

Από τη συλλογή Η Νέα Χάραξη (Κέδρος, 2007)

(Το πρωτότυπο σε πολυτονικό)

Περί Διασποράς

news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_1_05/06/2011_444648

«Στην Αμερική» and "The Immigration Photo-epic"

Since the advent of multiculturalism, in the 1960s, popular culture has been inundated with images of southeastern European immigrants. In museum exhibits, films, documentaries, books, commemorative albums, postcards, and stamps, images of arriving immigrants crowded on the decks of ships, huddling their babies, kissing the soil of America, longingly contemplating the Statue of Liberty, subjected to medical examination, have created a visual archive which Matthew Frye Jacobson* identifies as a new genre, "the immigration photo-epic." These mythic images are part of a narrative that has successfully incorporated Greeks, Italians, Jewish, Poles, Romanians, Hungarians, and other southeastern European peoples into the nation's history. Ellis Island is elevated now into a topos of national origins, and is revered in a way similar to that of Plymouth Rock, another symbol of mythic origins.

Jacobson offers acute insights on the cultural work of this "visual record." These images "do not resurrect memory," he suggests, "they have become it." Their filmic adaptation, in particular, produces a generic immigration story which dissolves the differences among immigrant national groups, let alone intra-group diversity. Visual culture has produced "the notion of a singular, knowable 'immigrant experience'" he writes. Immigrants arrived, suffered, overcame poverty and discrimination, and ultimately rooted themselves to America experiencing mobility. Theirs is a triumphant story of struggle and success.

Let us compare this generalized narrative with Θανάση Παπακωνσταντίνου story in the song «Στην Αμερική»:

Ο τόπος που μεγάλωσα κρυφό παράπονο έχει,
που η θάλασσα δε δέχτηκε το χώμα του να βρέχει.
Παρ' όλα αυτά, του ωκεανού, ξέρω, το μαύρο κύμα
σε πάει ίσα στο βυθό σε πάει και στην Κίνα.

Α! και στην Αμερική
μαζί με τη Μαρίκα, το Δούσια, τον Κωστή.

Τους βλέπω μπρος στα μάτια μου μες το παλιό βαπόρι
σα στρείδια στο κατάστρωμα οι μετανάστες όλοι.
Βουβές γυναίκες, άλαλες που δύναμη αναβλύζουν,
παιδάκια που δε νοιώθουνε το δρόμο που βαδίζουν.

Α! τα χρόνια τα παλιά
βαριά φορτία φεύγαν για την Αμέρικα.

Του Κατσαρού ανεμίζουνε τα κατσαρά μαλλιά του, καθώς
κοιτάζει αντίθετα προς τη γενέτειρά του.
Του φέρνει ο άνεμος στ' αυτιά τραγούδια αγαπημένα,
τα 'παιξε στην κιθάρα του, τα 'δωσε και σε μένα.

Α! απ' την Αμερική
μαζί με τη Μαρίκα, το Δούσια, τον Κωστή.

Και σαν το κουρελόβαρκο αδειάσει στο λιμάνι,
θα τους στοιβάξουν στη σειρά οι ξένοι πολισμάνοι. Άλλοι
θα 'χουν τον τρόπο τους και θα ευδοκιμήσουν
κι άλλοι ως να πεθάνουνε τη δίψα δεν θα σβήσουν.

Α! στην Αμερική,
Ελλάδα σαν αγριόχορτο φύτρωσες και κει.

[Ακούστε, youtube.com/watch?v=OMn_a1TCPb8&feature=related – (Μουσική, Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου; Τραγούδι: Σωκράτης Μάλαμας)] – For a translation of the song into English see below (***)

The song evokes the collective experience of awe, anticipation, affect, and travel conditions (σα στρείδια στο κατάστρωμα οι μετανάστες όλοι – Βουβές γυναίκες, άλαλες που δύναμη αναβλύζουν) to proceed with particular cultural references in the image of singer Yiorgos Katsaros** poetically evoked (Του Κατσαρού ανεμίζουνε τα κατσαρά μαλλιά του). Katsaros' songs narrate the social dramas of immigrants, and Θανάσης Παπακωνσταντίνου takes up the narration of immigration through song (τα 'παιξε στην κιθάρα του, τα 'δωσε και σε μένα).

Immigrants are refreshingly seen as individuals (μαζί με τη Μαρίκα, το Δούσια, τον Κωστή). Immigrants have a name, the song reminds us, a name attached to a story. And not all stories are the same ( Άλλοι / θα 'χουν τον τρόπο τους και θα ευδοκιμήσουν /

κι άλλοι ως να πεθάνουνε τη δίψα δεν θα σβήσουν.)***

As Greek popular culture keep exploring immigration one hopes that heterogeneity will not be erased under a generalized narrative, and life stories will not be subsumed under the epic image of a heroic immigrant.

* Jacobson's book is entitled, "Roots Too: White Ethnic Revival in Post-Civil Rights America" (Harvard U P, 2006), www.popmatters.com/pm/review/roots-too-white-ethnic

** For an earlier blog entry on Katsaros see, immigrations-ethnicities-racial.blogspot.com/2011/02/blog-post.html

*** It is interesting that a particular visualization of the song largely relies on the filmic visual archive of the immigration epic, www.youtube.com/watch?v=a8uxqzokc0w&feature=related. From this site I borrow the translation of the song in English:

"The place where I grew up nurses a secret grievance:
that the sea did not consent to wash its soil.
But for all that, I know that the ocean's black wave
takes you right into the deep, or all the way to China,
A! and to America, together with Marika, Dousia and Kostis.
The place where I grew up nurses a secret grievance:
that the sea did not consent to wash its soil.
But for all that, I know that the ocean's black wave
takes you right into the deep, or all the way to China,
A! and to America, together with Marika, Dousia and Kostis.

I watch them inside my eyes, on the old ship,
clinging to the deck like barnacles, all the emigrants:
mute women, unspeaking, saving their strength,
little children who do not realize what road they are walking.
A! Those were heavy cargoes, in the old days, leaving for America.

The curly hair of Katsaros flies in the wind
as he looks backwards to the place of his birth.
The wind brings to his ears beloved songs
that he used to play on his guitar, it has brought them to me too,
A! and to America, together with Marika, Dousia and Kostis.

And as the ragged ship unloads in the harbour,
the foreign policemen will stack them in rows.
Some will find their way and thrive,
and others will never quench their thirst until they die.
A! In America... Greece, like a wild weed, you took root there too.
I watch them inside my eyes, on the old ship,
clinging to the deck like barnacles, all the emigrants..."

Be Greek for the Weekend!

The invitation to be an ethnic for a weekend underlines the manner in which identities are thought in postmodernity: malleable and situational; fleeting, disposable and shallow. Pleasurable activities like dance and eating serve as readily available venues where ethnicity is shared and ethnic belonging is experienced. Forget language! Let us join the kalamatiano to experience the kefi/mojo as a warm up before heading for an eclectic nightclub featuring retro disco later in the night.

But this condition of identity fluidity presents a prospect that was not available to American ethnicities before multiculturalism. It makes possible a fantasy of power reversal. The context of the festival offers a space where a cultural minority becomes the norm into which the dominant assimilates, albeit momentarily. It is no wonder that unlike films such as Achilles' Love (www.youtube.com/watch?v=4xN0LyXAOpg), where the Greek festival is crucial to the plot, My Big Fat Greek Wedding does not bother to feature it. This is because the film enacts the fantasy of becoming Greek in a much larger scale, certainly beyond the demarcated ethnic weekend of the festival.

How does this embodied experience of performing ethnicity in a Greek festival shape the American public? How does it shape the subjectivities of Greek Americans, young and old? It is wise to postpone any light dismissal of ethnic festivals until we know the answer to these questions. As we keep in mind critiques of the festivals as cookie-cutter cultural expressions let us also reflect on how they contribute to ethnic empowerment.

Diaspora Greeks

gazikapllani.blogspot.com/