Οι δικοί μας, οι άλλοι, η Χενιτιά

Ο πόνος και η αγωνία των ανθρώπων του τόπου μας που ξενιτεύτηκαν τότε.

Ο πόνος και η αγωνία των ξενιτεμένων από αλλού που έρχονται στον τόπο μας τώρα.

Το αφήγημα για το πρώτο θέμα συνεχίζει να απολαμβάνει ευρεία αποδοχή (αν αναπαράγει κοινούς τόπους και δεν θίγει επίμαχα θέματα). Θα επιβραβευόταν και ίσως βραβευόταν.

Φαντάζομαι ένα αφήγημα (μυθιστόρημα, διήγημα, τραγούδι) που θα έθετε σε συνομιλία το «εμείς τότε» κα οι «άλλοι τώρα» σε έναν ιστορικό διάλογο. Μέσω από μια ανθρωπιστική και συνάμα πολιτική ματιά.

Ποια θα ήταν η πρόσληψη μια τέτοιας απόδοσης στην τοπική κοινωνία, στη χώρα, στην διασπορά;

Για αρκετούς από εμάς εδώ στην Αμερική που έχουμε δεχθεί υποστήριξη από άλλους -κάποιες φορές στιγματισμένους- είναι αδύνατον να αφηγηθούμε την εμπειρία της ξενιτιάς χωρίς να αναγνωρίσουμε τους άλλους που θεωρούμε πλέον δικούς μας.