skip to main |
skip to sidebar
«Με την ευκαιρεία αισθάνομαι καλύτερα γιατι μίλησα εχθές και σήμερα με ομογενείς, όπου γνώρισα μια άλλη Ελλάδα. Προσπαθούν μέσα στην αποδοχή μιας απνευματικής κοινωνίας να κρατήσουν ενα μεταφυσικό στοιχείο ζωής που είναι η σχέση τους με την Ελλάδα. Προσπαθούν να μην ξεχάσουν τη γλώσσα, έρχονται συχνά με τα παιδιά τους στην Ελλάδα ψάχνοντας ιστορίες για την γιαγιά και τον παππού, αγοράζουν πεσμένα σπίτια που ανήκουν στην ευρύτερη οικογένεια. Ίσως μέσω του ιδεολογήματος της Ελλάδας αντιστέκοναι σε μια ζωή που υπέρτατη αξία ειναι η μπίζνα»
(Έρση Σωτηροπούλου, Μπορείς; Πατάκη, 2017:179).