Sunday, May 30, 2021
Archival Material: Public Conversation about the Role of Greek American women (Description of a video)
Sunday, May 23, 2021
Students on their Greek American Research Interests (1)
One of the homework assignments in my Greek American class this semester (Spring 2021) was the following:
Sunday, April 25, 2021
Προσωπικές Διαδρομές, Επαγγελματικές Στροφές στη Διασπορά
Τα σύνορα έχουν καθορίσει τη ζωή μου. Γεννήθηκα σε μια μεθοριακή πόλη, την Ορεστιάδα του Έβρου, όπου το σύνορο ήταν αναπόφευκτα παρόν, είτε στον υπαρκτό γεωγραφικό ορίζοντα, είτε στις καθημερινές συζητήσεις, είτε στο συλλογικό φαντασιακό ως φάσμα του πολιτικού και πολιτιστικού «Άλλου». Ήταν σε αυτό το «τριεθνές σημείο» όπου για πρώτη φορά βίωσα την εμπειρία του περάσματος των συνόρων· το βήμα πέρα από τα διαχωριστικά όρια, τη μεταφορά από τον οικείο στον ανοίκειο χώρο, τη συνάντηση με το διαφορετικό που αυτή η διάβαση συνεπάγεται.
Η διάσχιση συνόρων αποτελεί μια εμπειρία που δεν είναι δυνατόν να γενικευθεί· βιώνεται σε συνάρτηση με τη συγκεκριμένη ιδιότητα του διαβάτη. Προσφέρει σαγηνευτικές υποσχέσεις σε ταξιδιώτες, προβλέπει συγκεκριμένες δυσκολίες για φτωχούς μετανάστες, και προτάσσει άδηλο μέλλον για τους πρόσφυγες. Όλους όμως τους προτρέπει να κάνουν συγκρίσεις μεταξύ του εδώ και του εκεί, του τότε και του τώρα. Οι διαδρομές πέρα από τα σύνορα προβάλλουν νέους γεωγραφικούς, πολιτιστικούς και χρονικούς προσανατολισμούς.
Τίθεται βέβαια το θέμα της απαγόρευσης της διάβασης. Όταν τη δεκαετία του 1990 δεν ήμουν σε θέση για χρόνια να επισκεφθώ την Ελλάδα από την Αμερική όπου διέμενα, συνειδητοποίησα τη δύναμη των θεσμών να ματαιώνουν ατομικές επιθυμίες διάβασης. Κυρώσεις σφραγίζουν ακυρώσεις. Τα σύνορα, όπως όλοι γνωρίζουμε στις μέρες μας, δεν ελέγχονται μόνο με τα συρματοπλέγματα, αλλά και με τα πλέγματα πολιτικής εξουσίας.
Ένα από τα πιο καθοριστικά περάσματα της ζωής μου ήταν αυτό της μετανάστευσης στην Αμερική. Πώς να χωρέσω σε μία παράγραφο τις ποικίλες διαδρομές μου από τη στιγμή που έφτασα στο Μπάτον Ρουζ της Λουιζιάνας στις 20 Δεκεμβρίου του 1985 –με πτυχίο πολιτικού μηχανικού από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο– μέχρι σήμερα; Η απάντηση είναι απλή, επιγραμματικά. Η εμπειρία μου δεν ήταν αυτή ενός τυπικού μεταπτυχιακού φοιτητή. Και τα σύνορα που διέσχισα δεν ήταν μόνο γεωπολιτικά και πολιτιστικά. Σχεδόν δεκαπέντε χρόνια αργότερα, το 1999, στο Κολόμπους του Οχάιο, έλαβα το διδακτορικό μου στις ανθρωπιστικές και κοινωνικές επιστήμες. Σήμερα μοιράζομαι αυτό το κείμενο μαζί σας ως πανεπιστημιακός στις ανθρωπιστικές επιστήμες. Στον ενδιάμεσο χρόνο –35 ολόκληρα χρόνια– παράλληλα με τις σπουδές μου, εργάστηκα για βιοπορισμό ως busboy, σερβιτόρος (έξη συνεχή χρόνια), ντελιβεράς, δάσκαλος σε σχολεία της εκκλησίας, βοηθός ερευνητή και λέκτορας, μεταξύ άλλων· άλλοτε παρέδιδα ιδιαίτερα μαθήματα ως καθηγητής, και άλλοτε τηλεφωνικούς καταλόγους στα προάστεια. Η στροφή στη διαδρομή από «πολιτικός μηχανικός» σε «καθηγητής διασπορικών σπουδών» ήταν επικίνδυνα απότομη. Έλειπαν και οι οικονομικοί πόροι και η τεχνογνωσία για την απαραίτητη μελέτη, ελάχιστα ήταν –και επομένως απίστευτα σημαντικά– τα προστατευτικά κιγκλιδώματα.
Αυτού του είδους η διάσχιση επαγγελματικών και ταξικών συνόρων συνέβαλε στο να κατανοήσω βαθιά την αβεβαιότητα, την αστάθεια, τη ρευστότητα, το κόστος της φυσικής και ψυχολογικής εξάντλησης, το ήθος της αμοιβαιότητας, τη δύναμη της επιθυμίας και της αλληλοβοήθειας. Ακόμη να βιώσω πώς η προσωπική θυσία μπορεί να θυσιάσει σχέσεις με αγαπημένους αν υπάρξει απροσεξία. Όλα αυτά σε έναν υλικό και αισθηματικό χώρο που βιώνεται ως κατάσταση του «μεταξύ». Ακόμη κινούμαι μεταξύ δύο κόσμων και δύο γλωσσών· μεταξύ παρελθόντος και παρόντος· μεταξύ επιτυχίας και αποτυχίας. Κάποτε κινήθηκα μεταξύ θετικών και ανθρωπιστικών σπουδών, μεταξύ μονιμότητας και παροδικότητας, μεταξύ νομιμότητας και φόβου της παρανομίας.
Με άλλα λόγια, βίωσα έντονα (και συνεχίζω να βιώνω σε διαφορετικό βαθμό και κάτω από διαφορετικές συνθήκες) την εμπειρία της «μεθορίου», δηλαδή της κοινωνικής πραγματικότητας όπου διαφορετικά πολιτισμικά στοιχεία συναντώνται, κάποτε συναρθρώνονται δημιουργικά, κάποτε αποκλίνουν, κάποτε συγκρούονται. Ή ακόμα αιωρούνται στο νου και το συναίσθημα, χωρίς να αποκρυσταλλώνονται σε μια ευδιάκριτη φόρμα, σε ένα προσδιορισμένο σύνολο.
Εκ των υστέρων διαπιστώνω πως αυτή η προσωπική εμπειρία της μεθορίου προσδιόρισε παράλληλα και τα θέματα που με έχουν απασχολήσει στην ακαδημαϊκή μου διαδρομή τα τελευταία είκοσι χρόνια. Η συνάντηση των μεταναστών με διάφορες μορφές της αμερικανικής νεωτερικότητας (εργατικό κίνημα, αμερικανισμός της μεσαίας τάξης) στις απαρχές του εικοστού αιώνα. Οι πολιτιστικοί χώροι τού σήμερα όπου η κοινωνική μνήμη και τα αξιακά συστήματα του παρελθόντος συνδιαλέγονται με τα ενδιαφέροντα και τις ανάγκες του παρόντος. Οι τρόποι με τους οποίους η δεύτερη γενιά πλοηγείται τις διαφορές της από την κουλτούρα των μεταναστών γονέων. Η ομιλία των αγγλικών με ελληνική προφορά. Άτυπες ιδέες και πρακτικές. Η καταπληκτική και τόσο προκλητική εμπειρία να συντάσσω αυτό το κείμενο σκεπτόμενος σε δύο γλώσσες – μια διαδικασία που συνεχίζει να με εκπλήσσει. Οι διαδρομές αυτές δεν παύουν να μου προσφέρουν την κινητήρια δύναμη να συνεχίζω με πάθος την εξερεύνησή τους, χτίζοντας στην πορεία κάτι στέρεο –ένα θεσμό, ένα αρχείο, ένα σύνολο γνώσεων– εν μέσω της ρευστής μεθορίου της διασποράς.
Γιώργος Αναγνώστου
Νοέμβριος 2020
Saturday, April 17, 2021
“My Aunt Bessie” by Elaine Thomopoulos
Saturday, February 27, 2021
Two examples of the "Growing Up Greek" Genre
I am really disappointed that the "Bridge" (https://bridge.fairead.net/bridge01) project never took off, despite the promising start. Its development was beyond my control. But let us not forget some important contributions featured in the site, including two in the "grow up Greek" genre. See the pieces by Zeese Papanikolas and George Karnezis:
Saturday, February 13, 2021
Writing for the Local Greek American Community_Manolis Anagnostakis’s «Επιτύμβιον» (Ethos Magazine, Fall 2020)
Sunday, February 7, 2021
Ενδυναμώνοντας τις σπουδές διασποράς ανά τον κόσμο ως γέφυρα αυτογνωσίας και αλληλοκατανόησης
Θα ήθελα να ευχαριστήσω την Ελληνική πολιτεία γι αυτήν την σημαντική πρωτοβουλία και πρόσκληση να συμμετάσχω στην σημερινή εκδήλωση σας. Είμαι ο Γιώργος Αναγνώστου και είμαι κάτοχος της νεοσυσταθείσας έδρας «Μιλτιάδης Μαρινάκης» για την Ελληνική γλώσσα και κουλτούρα στο Πολιτειακό Πανεπιστημίου του Οχάιο των ΗΠΑ.
Wednesday, June 3, 2020
Our Responsibility in Representing Greek American History _ And Why it Matters
At least two iconic images capture legendary moments of solidarity between Greek Americans and African Americans. One, of course, is that of the late Archbishop Iakovos marching next to Reverend Martin Luther King Jr. in support for Civil Rights. The other one is a photograph taken at a Greek immigrant diner in Pittsburgh’s Hill District circa 1930s, where the owners are seen serving African American patrons.
But to have these photographs alone posted in the aftermath of George Floyd's killing does disservice to the anti-racist movement. It hides other instances when Greek Americans vocally opposed Iakovos's advocacy of Civil Rights. It silences other instances where Greek Americans opposed Greek immigrant/African American solidarities. And much more...
The publication of these iconic photographs without the acknowledgment of the multiple facets of the Greek American/African American story is absolutely misplaced, disrespectful, and dangerous in today's context. It produces ethnic amnesia and encourages ethnic celebrationism. In doing so it contributes to missing a historical opportunity for genuine self-reflection.
Ethnic self-patting on the back is disingenuous and hypocritical. What we urgently need in this heartbreaking moment is to find the courage for an open discussion about the ways in which sectors of European Americans, including Greek Americans, have contributed (and are contributing in direct and indirect ways) to the making of racial hierarchies in the United States. To transform the ways we understand ourselves in our aim to make our country a better Union.
Jewish Americans are leading the way. We cannot afford to be passive observers or merely issue general statements of support. We must indeed decide on which side we are on and identify concrete ways to act to better our country.
Saturday, May 30, 2020
Bibliography (in Progress) about Greek American–African American Encounters
The urgency of these days provides the context to learn about Greek Americans in connection to African Americans
• Mini-documentary, https://www.youtube.com/watch?v=DziGTSRMQic&t=193s
Review by Nicholas Alexiou, https://muse.jhu.edu/article/475991/pdf
For a review see, http://immigrations-ethnicities-racial.blogspot.com/2013/12/greek-americans-and-african-americans.html
For commentary see, http://www.newdiaspora.com/a-tale-of-color/
https://ergon.scienzine.com/article/articles/do-the-right-thing
The Johnny Otis Story
https://www.upress.umn.edu/book-division/books/midnight-at-the-barrelhouse
and
• “The African American Civil Rights Movement and Archbishop Iakovos of North and South America,” Journal of Religion and Society 18 (2016): 1–19.
Tuesday, May 26, 2020
Diaspora Literacy_The New Frontier
• Diaspora books translated into Greek.
• Novels about diaspora in Greek win European literary prizes.
• Diaspora poetry featured in Greek literary journals.
• Diaspora documentaries competing in film festivals in Britain and Greece.
• Diaspora films shown in Europe.
• Diaspora music performed everywhere.
There can be no meaningful conversation (and processes of evaluation) in all of the above without knowledge of the histories and cultures of the diaspora.
Hence the necessity for a diaspora cultural literacy across the diasporas and Greece.
In other words, it is necessary for Greek and diaspora institutions––schools, modern Greek programs everywhere, journalism, museums, literary and cultural criticism––to embrace a diasporic framework to discuss Greek cultural production.