Δρόμοι Ελληνικής Λογοτεχνίας έξω από τα Σύνορα

Σκεφτόμουν την έννοια «Δρόμοι των Ελλήνων» σε σχέση με τις πορείες των Ελλήνων λογοτεχνών έξω από την χώρα. Πέρα από τις προσωπικές εμφανίσεις αυτών των λογοτεχνών στο εξωτερικό––συνήθως μέσω διαμεσολαβήσεων θεσμικών φορέων (συμπεριλαμβανομένων και προγραμμάτων Νεοελληνικών σπουδών)––οι πορείες αυτές δεν νοούνται χωρίς τις μεταφράστριες, πολλές από τις οποίες δεν είναι Ελληνικής καταγωγής, και οι οποίες εμπλέκονται άμεσα σε αυτήν την πολιτισμική παραγωγή. Οι δρόμοι αυτών των Ελλήνων λοιπόν είναι «πολυεθνοτικοί» δρόμοι τους οποίους η έννοια της διασποράς (η οποία έμμεσα υπονοεί εθνοτική καταγωγή) δεν είναι επαρκής να τους αποδώσει. Σε αυτήν την περίπτωση λοιπόν (όπως και άλλες) απαιτείται μια μεταεθνοτική (postethnic) προσέγγιση η οποία θα λάβει υπόψη της θεσμούς άλλων κρατών και άτομα άλλων καταγωγών που καταλυτικά συμμετέχουν στο άνοιγμα αυτών των δρόμων.