Monday, January 31, 2011

The Italian/American Digital Project


I recently came across an astounding initiative designed to document, comment, and analyze Italian transnational worlds. It is far reaching, probing representations of Italian American identity in various forms of popular culture, folklore, and the arts. It addresses politics and culture, hybrid connections, diaspora expressions, community building, musical and visual expressions. It features reviews, commentaries, debates, and in-depth analysis.

It should give Greek American cultural producers a pause, I suggest, to imagine how a similar project could help advance Greek American letters and culture.

Here is how the founders of this Italian/American Digital Project describe its aims:

"We are a group of journalists, academics and “public intellectuals” determined to create an authoritative point of encounter, information, and debate on the Internet concerning Italy and Italian America.

In the past few months we have been discussing this idea at the John D. Calandra Italian American Institute, where the Eusic initiative (Empowerment of the US-Italy Community) is hosted. Eusic is promoted by the Sociology Department of the University of Rome “Sapienza” and its goal is to facilitate the creation of a journalistic and cultural bilingual web portal dedicated to the Italian/American community.

From the synergy between these projects i-Italy is born, with “Italian/American Digital Project” as its subtitle.

i-Italy will offer to our community the necessary instruments for the creation of a bilingual project on the Web which will focus on three major fields:

1) Information and discussion on current, social and cultural events: with the areas “Magazine” and “Multimedia,” in which articles, movies, photos and audio files will be published;

2) In-depth examination and cultural debate: with the areas “Op-eds” and “Specials,” in which opinions, comments, columns, analyses, and reviews will be hosted;

3) Community building/social networking: with the areas “Blog” and “Community,” in which all readers will be able to freely present their own experiences and opinions with personal pages, forums, discussion groups, mailing lists

Our project addresses three major segments of a large potential audience:

• Americans of Italian descent

• Americans with no Italian ancestry, but who have an interest in Italy and Italian lifestyle and culture.

• Italians living and working in the U.S.

It also addresses three main topics:

• Italian America: social, political and cultural events related to the Italian/American community.

• Italy in the U.S.: Italian events in America, including among others artistic, cultural, and business events;

• Italy in italy: current events in the fields of politics, society, culture and “lifestyle”, including fashion, style, cuisine, and tourism.

Finally, our project is bilingual, with English as its main language as it is spoken by the most part of our target audiences."

I highly recommend exploring their site,

Thursday, January 27, 2011

Saturday, January 22, 2011

Thursday, January 20, 2011

«Το Έθνος Πέρα των Συνόρων» – Επιστημονικό Εργαστήριο


Επιστημονικό Εργαστήριο

Αθήνα 3-4 Ιουνίου 2011

Το έθνος πέραν των συνόρων:

«Ομογενειακές» πολιτικές του ελληνικού κράτους


Οργανωτική Επιτροπή:


Λίνα Βεντούρα (Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου)

Λάμπρος Μπαλτσιώτης (Συνήγορος του Πολίτη)

Δημήτρης Χριστόπουλος (Πάντειο Πανεπιστήμιο)


Πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος


Στην εποχή μας επαναπροσδιορίζονται τα όρια της κυριαρχίας των κρατών με την αναθεώρηση του χωρισμού ανάμεσα στις σφαίρες δικαιοδοσίας και νόμιμης δράσης, ανάμεσα στο εσωτερικό και το εξωτερικό, και με το μετασχηματισμό της σχέσης εξουσίας, πληθυσμού και εδάφους. Τα κράτη επανεξετάζουν τις σχέσεις τους με τους «ομοεθνείς» πληθυσμούς που ζουν σε άλλες επικράτειες, καλλιεργώντας ποικιλοτρόπως τους υλικούς ή συναισθηματικούς δεσμούς τους με την πραγματική ή φαντασιακή πατρίδα των ιδίων ή των προγόνων τους και μεταβάλλουν, μεταξύ άλλων, τον ορισμό του έθνους και τα κριτήρια συμμετοχής στην πολιτική κοινότητα. Οι κρατικοί μηχανισμοί παρεμβαίνουν δραστικά στην ονοματοθέτηση «διασπορών», «ομογενών», ή «παγκοσμιοποιημένων εθνών», αλλά και στον εκ νέου καθορισμό των κριτηρίων και των τρόπων του ανήκειν στο «διεθνικό έθνος» (trans-nation) καθώς και στην καλλιέργεια «διασπορικών» δεσμών.

Παράλληλα, στο χώρο των κοινωνικών επιστημών, παρατηρούμε μια μεταστροφή του βλέμματος από το εθνικό στο πλανητικό επίπεδο και μια αμφισβήτηση της αυτόματης, ακόμα και σήμερα, προσάρτησης των όρων κοινωνία, κουλτούρα ή ταυτότητα δίπλα στα ονόματα των εθνών-κρατών. Στο πλαίσιο αναλύσεων για τον εθνικισμό, το έθνος-κράτος και τις μειονότητες, ερευνήθηκαν οι πολιτικές των κρατών έναντι των «ομοεθνοτικών» ομάδων σε όμορα κράτη, ενώ το επίκεντρο των ενδιαφερόντων πολλών επιστημόνων που ασχολούνται με τη μετανάστευση μετατοπίστηκε από τις σχέσεις που αναπτύσσονται στο εσωτερικό του κράτους υποδοχής προς αυτές που υπερβαίνουν τα σύνορά του για να αγκαλιάσουν και την χώρα καταγωγής. Αμφισβητήθηκε ο αυστηρός διαχωρισμός αποδημίας/εισροής μεταναστών, η τελεολογία της αφομοίωσης και η οριστική διακοπή των σχέσεων των απόδημων με τη χώρα καταγωγής.

Σήμερα προτείνεται η ανάπτυξη διαλόγου ανάμεσα σε όσους διερευνούν τις «ομογενειακές» πολιτικές των κρατών είτε πρόκειται για διασπορικές ομάδες είτε για «ομοεθνοτικές» μειονότητες που ζουν σε άλλα κράτη. Εξετάζονται οι τρόποι με τους οποίους τα κράτη επηρεάζουν το αίσθημα του ανήκειν πληθυσμών που ζουν εκτός της επικράτειάς τους, ο ρόλος τους στην διαμόρφωση υπερ-κρατικών εθνοτικών δεσμών και διεθνικών ομάδων. Μελετώνται οι στρατηγικές ελέγχου των φυσικών και συμβολικών ορίων, η διαμόρφωση κριτηρίων περίκλεισης και αποκλεισμού, οι τρόποι προαγωγής ορισμών της εθνικής κοινότητας που υπερβαίνουν τα σύνορα.

Η ιστορική μελέτη των αλλαγών που συντελούνται στις συναφείς ελληνικές κρατικές πολιτικές διαχρονικά, η ανάλυση των λόγων που τις θρέφουν ή τις νομιμοποιούν καθώς και των παραγόντων που τις επηρεάζουν και ο εντοπισμός των στόχων τους, θα αποτελέσει το αντικείμενο αυτού του εργαστηρίου/σεμιναρίου. Το εργαστήριο θα εστιάσει στις στρατηγικές αντιμετώπισης εξωεδαφικών πληθυσμών ως διακριτές ομάδες, με συναισθηματικούς δεσμούς και αίσθημα αφοσίωσης στην «πατρίδα», του ελληνικού κράτους και στις διακυμάνσεις τους στο χρόνο. Θα εξετάσει πώς ορίζει τις «ήδη υπάρχουσες», «αυτονόητες», «αιώνιες» σχέσεις και πώς αλλάζουν οι ορισμοί αυτοί, ποιους πληθυσμούς επιλέγει σε κάθε ιστορική συγκυρία να εντάξει στο έθνος και ποιους να αποκλείσει κατά τους δυο αιώνες της ύπαρξής του. Θα εντάξει το ελληνικό παράδειγμα στο βαλκανικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο περιβάλλον συνδέοντάς το με τις μεταμορφώσεις του ίδιου του εθνικισμού, των κρατικών δομών και λειτουργιών και του ρόλου του έθνους-κράτους στο χρόνο.

Θα προκριθούν ανακοινώσεις που μελετούν ιστορικά:

- τις πολιτικές του ελληνικού κράτους απέναντι στην αποδημία/εκροή πληθυσμών, τους απόδημους και τις μεταναστευτικές κοινότητες.

- τις πολιτικές του ελληνικού κράτους έναντι των γειτονικών μειονοτικών ομάδων αλλά και απόμακρων στο χώρο «ομογενών».

- τη σχέση των πολιτικών έναντι των «διασπορικών» και «ομογενειακών» ομάδων.

- την επιλογή και τον ορισμό των χρησιμοποιούμενων όρων/εννοιών, όπως της ομογένειας, των μεταναστευτικών κοινοτήτων, της διασποράς, του απόδημου ή απανταχού Ελληνισμού, τη μεταβαλλόμενη χρήση και σημασία τους.

- σε ποιους εξωεδαφικούς πληθυσμούς επικεντρώνονται οι κρατικές πολιτικές σε κάθε συγκυρία και γιατί.

- το ρόλο του κράτους στην ανάπτυξη και διαιώνιση δεσμών, στη διαμόρφωση του αισθήματος του ανήκειν εξωεδαφικών πληθυσμών.

- το ρόλο του κράτους στη διαμόρφωση της εθνοτικής ή εθνικής ομοιότητας και αλληλεγγύης: οι γλωσσικές, θρησκευτικές και πολιτισμικές πολιτικές.

- τα ποικίλα νοήματα που απέδωσε το ελληνικό κράτος στην έννοια της «ελληνικότητας» και σε αυτήν της «πατρίδας».

- το ρόλο των απογραφών, της στατιστικής και των χαρτών

- τους εκάστοτε θεσμούς που διαμόρφωσε ή κινητοποίησε το ελληνικό κράτος για την χάραξη ή εφαρμογή των επιλογών του: νομοθεσία, κώδικες ιθαγένειας, εγκύκλιοι περί στρατιωτικής θητείας, προξενεία, σχολεία, εμπορικά επιμελητήρια, κίνητρα για αποστολή εμβασμάτων ή επενδύσεις κ.λπ.

- τη σχέση των αλυτρωτικών πολιτικών με τις πληθυσμιακές μετακινήσεις.

- το ζήτημα της προσέλκυσης στο ελληνικό έδαφος «ομογενών» και της «παλιννόστησης».

- τη σύνδεση των μεταβολών στις σχέσεις ελληνικού κράτους - «ομογενών» με τους συνολικότερους μετασχηματισμούς στην ισχύ των εθνικών κρατών, στις διεθνείς σχέσεις, στην οικονομία, την τεχνολογία και την επικοινωνία καθώς και στην πυκνότητα, την ταχύτητα, το περιεχόμενο και το κύρος των πολιτισμικών ροών.

Καλούμε τους ενδιαφερόμενους να στείλουν περιλήψεις (έως 300 λέξεις) των προτεινόμενων ανακοινώσεων ως τις 28 Φεβρουαρίου 2011 στις εξής ηλεκτρονικές διευθύνσεις:


venturas@otenet.gr

balts@otenet.gr

balts@synigoros.gr


Η Οργανωτική Επιτροπή θα απαντήσει στους ενδιαφερόμενους μέχρι τις 20 Μαρτίου 2011.


Σημειώνουμε ότι στόχος του Εργαστηρίου είναι η ανταλλαγή απόψεων και η συζήτηση, απαιτείται επομένως η ενεργός συμμετοχή σε όλη τη διάρκεια των εργασιών.


- Εταιρεία Μελέτης Νέου Ελληνισμού - Μνήμων

- Κέντρο Έρευνας Μειονοτικών Ομάδων

- Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών:

Κοινωνικές Διακρίσεις, Μετανάστευση, Ιδιότητα του Πολίτη

Τμήμα Κοινωνικής και Εκπαιδευτικής Πολιτικής

Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου

Γράμματα στην και από την Αμερική

Λοιπόν τι η μετανάστευση; Απώλεια, ζόρισμα και θρήνος ή νέοι ορίζοντες και επαναπροσδιορισμοί; Και τα δύο πολλές φορές μα όχι πάντα. Τα δύο τραγούδια της Αθηναϊκής Κομπανίας που παραθέτω πιάνουν την δυναμική της μετανάστευσης σαν (φαντασιακής) νέας αρχής αλλά και αβάσταχτου μόχθου. Απομένει να δούμε πως η λαϊκή αλλά και έντεχνη κουλτούρα θα αποδώσουν τις τωρινές τάσεις φυγής–και την εμπειρία του «αλλού» που συνεπάγεται–από μια σημαντική μερίδα Ελλήνων.


Αγαπητέ μου θείε Τάκη

Γράμμα σου στέλνω θείε μου
που ‘σαι στη Νέα Υόρκη,
κι ίσως με πάρεις προς τα ‘κει
να νοικοκυρευτώ,
ν’ αλλάξουνε τα όνειρα,
να φτιάξουνε οι στόχοι
και να χαράξω μια γραμμή
να την ακολουθώ.

[Διαβάστε το όλο και ακούστε, www.poiein.gr/archives/11187/index.html]


Επιστροφή

Στη τσέπη πέντε τάλιρα και πάω στην Αθήνα
χαράμισα τα νιάτα μου εδώ στην ξένη γη.
Στα χρόνια που εδούλευα και προκοπή δεν είδα
αχ, πόσο ενοστάλγησα την κάθε σπιθαμή.

Οι φάμπρικες κι οι μηχανές στη σκέψη μας αμπάρα
μας κλέβουνε τα όνειρα και μένουμε φτωχοί.
Στους ώμους το σακάκι μου, στην τσέπη τα τσιγάρα
στου τρένου το διάδρομο για την επιστροφή.

Και φτάνουμε το σούρουπο μες στο σταθμό Λαρίσης.
Ποτέ δεν το περίμενα πως θα με καρτερείς.
Με της χαράς τα κλάματα ελπίδες να γεμίσεις
τη μέχρι τώρα αδέσποτη και άδεια μου ζωή.


Πηγή www.poiein.gr/archives/11187/index.html

«Ατέλειωτο Πηγαινέλα σε Ελλάδα – Αμερική»


Διεθνικές διαδρομές και περάσματα συνόρων μέσα από μουσική:

tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4613715

Wednesday, January 19, 2011

Intersubjectivity σε Σαρωμένη Ζωή


έτσι απλά
μια συζήτηση
δυσεύρετα
την αναγνώρισε σαν άνθρωπο·

ρίγισε η εκτύπωση ενός εαυτού στις λέξεις του άλλου


Saturday, January 15, 2011

Eyes on the Prize – Honoring the (Continuous) Struggle for Racial Equality

The documentary "Eyes on the Prize recounts the fight to end decades of discrimination and segregation. It is the story of the people – young and old, male and female, northern and southern – who, compelled by a meeting of conscience and circumstance, worked to eradicate a world where whites and blacks could not go to the same school, ride the same bus, vote in the same election, or participate equally in society. It was a world in which peaceful demonstrators were met with resistance and brutality – in short, a reality that is now nearly incomprehensible to many young Americans." For more see, pbs.org/wgbh/amex/eyesontheprize/about/index.html

Watch part one, Awakenings (1954-1956) at uk.video.yahoo.com/watch/3350286

Friday, January 14, 2011

"What Keeps Greek Identity Through Time"

By Angelike Contis (01/06/2011), The National Herald (www.thenationalherald.com/article/48677)

"The melting pot theory, or the idea that with each generation individuals are less and less "ethnic," never worked for psychologist James Koutrelakos. He also believed that the category of 'White' didn't capture the ethnic experiences of groups like Greek Americans. So three years ago, the retired Hunter College psychologist decided to challenge both concepts in an extensive study of over 700 New York high school and college students. The results of that study confirmed his suspicion: Ethnic identity can continue, strong, across generations, if the right factors are in place.

MELTING POT MYTH

Koutrelakos, 83, a first generation American who grew up in "the Greek village" of Dover, New Hampshire, is passionate about his subject matter. When we met at his art- and book-lined apartment near NYU, one psychological term and historical reference led to another in discussing his new study Ethnic Identity: Group Differences Based on Heritage Education, Language and Religion. The study, currently being reviewed for publication, is his third since retiring in 2004; the International Journal of Psychology published his study on Greek American acculturation that same year.

'The acculturation of immigrants is often viewed as a linear process,' he says, which 'begins in Ellis Island and ends wherever the immigrant ends up.' The assumption, he says, is that one is 'more and more American...and less and less ethnic - in our case, less Greek.' He points to scholars including CUNY Professor Richard D. Alba, who argue that ethnic identity erodes with each generation.

But he wondered, in the case of Greek immigrants, how a group that retained its sense of self for 400 years of Ottoman occupation would act in the New World. "You'd give up your ethnic identity in one generation?" he asked. It seemed wrong.


A new study by psychologist James Koutrelakos, pictured at a Manhattan GABSI event with art therapist Sylvia Mouzourou, reveals what's most important in keeping ethnic identity alive.

NEW YORK ETHNIC IDENTITY PROBED

A lot of legwork was involved as Koutrelakos distributed his 20-minute survey in schools throughout New York City. Over 700 second, third (and plus) generation students, including 257 Greek Americans, filled out the survey, examining how age, sex, generation, heritage education, language and self-esteem were linked to a sense of ethnic identity; the survey was given to minority, mixed ancestry and white students. The 'white' category was divided into 'non specific white' and 'specific white.' The latter group included Greek, Jewish and Armenian American students and made up 45% of the total study. Koutrelakos explains that while race involves how those in power see others, ethnicity is all about how a group sees itself. Race can't be ignored, he feels, due to its role in American history, but ethnic identity cannot be lumped into one non-minority group called "White". He says he focused on Jewish, Greek and Armenian students due to their cultural and historical similarities.

The study used the 12-item Multiethnic Identity Measure (MEIM) to assess student's ethic identity. Included here, were statements like "I have a lot of pride in my ethnic group," with reply choices ranging from 1=Strongly Disagree to 4=Strongly Agree. Students were quizzed too on self esteem, heritage education classwork, linguistic skills and religious service attendance.

HERITAGE EDUCATION, LANGUAGE & RELIGION: KEY FACTORS

The main finding of his study is that heritage education (or courses designed to teach the culture and language of a specific ethnic group), language and religion play decisive roles in keeping ethnic identity alive. Overall, they are associated with a strong sense of ethnic identity. Koutrelakos underlines that when students have some kind of heritage education, 'ethnic identity does not significantly differ (i.e. does not decline ) from second to third generation.'

Furthermore, Greek, Jewish and Armenian Americans scored higher than minorities when it came to sense of ethnic identity. A whopping 86% of this specific white group said their ethnic identity was 'very important,' compared to only 44% of the general white category or 70% of the minority respondents.

'These results point to the important role of education and religion in preserving ethnic identity,' writes Koutrelakos in his report.

GREEK AMERICANS IN STUDY

In the Greek American group, 80% of respondents called themselves 'Greek American,' almost one-fifth, 'Greek,' and less than 1% called themselves 'White, Caucasian, or Orthodox.' Whether in Queens, Brooklyn or Manhattan, the most important factors reinforcing ethnic identity were knowledge of the Greek language and religious participation.

'These are smart kids,' says Koutrelakos, reading a few of the following responses: 'I love this country as well as Greece;' 'I’ve attended Greek school, but I’ve learned more from my mother;” “I am more Greek at home and more American with my school friends.' A few surveys pointed to an even more complex ethnic identity, such as the one that noted: 'I love being from Greece and Peru.' A few expressed confusion, such as: 'I’m very conflicted about my ethnic heritage.'

As a psychologist, Koutrelakos lauded the Greek American respondents' 'cognitive flexibility' and 'identity fluidity' as healthy, noting: 'One has a strong sense that students are comfortable in their own skins.' The survey revealed bicultural adaptation and as scholar Alexander Kitroeff put it 'being ethnic became chic' after the cultural revolution of the 1960s. By contrast, he says, the earlier call for assimilation 'is associated with mental health problems,' with its demand that one identity be replaced by a new American one.

Feeling a part of a group and its institutions is psychologically helpful, he explains: 'When learning Modern Greek, it’s not just an intellectual task. It also involves being associated with a group and asserting Greek identity. Attending church services, while providing a spiritual experience, also gives you a place for socializing with people of your group.... We cannot live alone and be humans.' Koutrelakos distinguishes between healthy ideas of ethnic identity such as pride and curiosity in one's group and unhealthy ones such as fanaticism, a swollen sense of one's group's importance and excessive social rigidity.

AN EARLIER EXPERIENCE OF IDENTITY

In discussing his new study, Koutrelakos often returns to life in the textile mill town of Dover, New Hampshire. That's the place where his immigrant parents ended up, with its vibrant Greek 'village' that sprouted up on a less desirable stretch of river and had a church, school, stores and two coffee houses (for men only). There, everyone referred to him as 'Demetri, yio tou Anastasi' (Demetri, son of Anastasi)." He adds: 'They identified me, told me who I was and where I belonged. There was none of the American business of leaving home to find yourself. You already knew who you were.'

The honor student's first lesson in ethnic intolerance came - ironically enough - through the very local newspaper he delivered while in junior high school in the 1940s. There he read that the city council of nearby Hampton Beach voted that 'no more Greeks or other 'darker Europeans' were to own businesses or buy property' in their town. He also recalls that around that time, 'Some Irish kids called us grease balls.' He winces at the memory, 'That hurt.'

Now he knows his childhood experiences were part of the backlash following the influx of Southern Mediterranean immigrants in the early 1900s, with an accompanying 'fear of Balkanization.'

The backlash didn't hold him back, however, or interfere with his American success story. When 18, Koutrelakos served at General Douglas MacArthur’s Tokyo, Japan headquarters in 1946 and returned to pursue studies, including work at Columbia University in the 1950s. He interned with and was a clinical psychologist at Veteran’s Administration, and later worked as a psychologist at colleges including Julliard and, most extensively, Hunter College. Now he spends much of his time in his Fifth Avenue apartment working on his studies, but also finds time for things like being on the committee of the New York City Greek Film Festival.

FURTHER STUDY NEEDED

The study could lead to further research, with its interesting results, including the association between high academic achievement as well as self esteem with ethnic identity. 'Also noteworthy is the finding that females scored higher than males in ethnic identity on one part of the survey,' suggesting, Koutrelakos says, 'gender differences based on cultural practices.' Though excited about his results, Koutrelakos is quick to point out that they can only be taken so far. For one, the study was limited to New York. Greek Americans who don't have access to heritage education may have different experiences. It was difficult, he adds, to probe the ethnic identity of people of Greek heritage who do not take part in Greek institutions. 'It's hard to get Greeks not in Greek school...or those who don't go to church,' he explained.

But what's clear about his study is that these institutions have a continuing, critical role as ethnic social glue, not to mention offering psychological relief. Koutrelakos adds: 'My study shows that Greeks in the diaspora recreate their traditional educational and religious institutions to preserve heritage and identity.'"


Thursday, January 13, 2011

«Μια Ρεμπέτισσα από τη Νέα Υόρκη»


See
ohnotanotherblog.wordpress.com under "News and Other Updates" (posted on 01/10/2011)

Tuesday, January 11, 2011

"A New Wave Greek-American Looking for a Scene in Greece"


It turns out that the ancestral village and folk roots are not the sole destination of Greek Americans "returning" to Greece: kourelis.blogspot.com

Saturday, January 8, 2011

Tuesday, January 4, 2011

Ένας Έλληνας Μετανάστης στη Νέα Υόρκη

Απόσπασμα από το δοκιμιακό ημερολόγιο του Γιάννη Κιουρτσάκη «Ένας Χωρικός στη Νέα Υόρκη» (Ίνδικτος, 2009):

«Και ξανά ο πανζουρλισμός του Times Square, όπου τα βήματά σου σε φέρνουν πάλι και πάλι. Αυτό το παλλόμενο, φρενιτιώδες κέντρο σε ρουφάει μέσα στη δίνη του, σε χωνεύει, σε κάνει θέλεις δεν θέλεις κι εσένα αμερικάνο’ – έστω έναν αντιαμερικανό Αμερικάνο’. (Ξαναβλέπω τον Λευτέρη από τη Σκύρο, που δούλεψε σαράντα χρόνια στην Αμερική, να βρίζει συνεχώς τον Μπους –τον Μπους, τον... μπούστη!’– και όλους τους Αμερικάνους. Και, την ίδια στιγμή, να λαχταράει να πιάσει την καλή, χάρη σε κάποια business: να χτίσει rooms to let· να αγοράσει ένα σκάφος· απ’ το πρωί ως το βράδυ αεικίνητος, πάντα ανήσυχος για ‘κάτι πιο καλό’, για κάποιο κέρδος... Ο άνθρωπος των καιρών μας.)» (69) [πολυτονικό στο πρωτότυπο]¹

Και προκύπτει το εύλογο ερώτημα: Ποιές είναι οι αιτίες για αυτήν την γενικευμένη απαξίωση των Αμερικανών από τον Σκυριανό μετανάστη; Πώς οδηγείται κανείς, ιδιαίτερα μετά από μια τόσο μακρόχρονη παραμονή στην Αμερικανική κοινωνία, σε αυτού του είδους την ολική περιφρόνηση προς τους ανθρώπους της; Οφείλεται αυτή η στάση σε κάποιες αρνητικές εμπειρίες που εκ των υστέρων γενικεύονται; Ή προέρχεται από κάπου αλλού;

Τα παραπάνω θέτουν ένα ευρύτερο θέμα. Πώς έχουν διαμορφωθεί οι Έλληνες μετανάστες (ή οι Ελληνοαμερικανοί γενικότερα) μέσα από τις συναντήσεις τους (ρομαντικές, επαγγελματικές, κοινωνικές, συγγενικές) με Αμερικανούς; Να το θέσω διαφορετικά: Πως οι διάφορες συναντήσεις (contact zones) με το Αμερικανικό «άλλο» έχουν ορίσει τις διάφορες στάσεις (είναι απαραίτητος ο πληθυντικός εδώ) των Ελληνοαμερικανών απέναντί του;

Μια ακαδημαϊκή εργασία ή και (γενναίοι;) αυτοβιογραφικοί στοχασμοί πάνω στο ζήτημα θα ήταν πολύτιμοι καθώς θα φώτιζαν τόσο μια παραμελημένη διάσταση της Ελληνοαμερικανικής εμπειρίας (η Constance Callinicos έχει αγγίξει το ζήτημα) όσο και ενδότερες πτυχές της Αμερικανικής κοινωνίας.

Και βέβαια μια τέτοια συζήτηση θα μπορούσε να αρχίσει με το My Big Fat Greek Wedding όπου όλοι τελικά λάτρεψαν τον Ιαν Μίλλερ, τον ξένο.

---------------------------------------------------------------------------------------------------

¹ Ας σημειωθεί ότι το βιβλίο συζητάει διάφορα Ελληνοαμερικανικά θέματα, κυρίως γύρω από το ντοκυμαντέρ «Το ταξίδι. Το ελληνικό όνειρο στην Αμερική».

Sunday, January 2, 2011

Documentary "My Sweet Village" – Greek Americans and the Ancestral Village


Review of "My Sweet Village" by Tim Townsend

"THE VILLAGE OF VASSARA, in the Laconia region of Greece, is typical of the many small villages which dot the mountainous Greek countryside. In the 1950s, many residents of these villages left to find 'a better life' in other countries, the majority to Canada or the United States. A particularly large number of immigrants from Vassara ended up in the Boston area.

In My Sweet Village, the first documentary film by the brother and sister team of George and Mary Chiochios, they have documented the early pilgrimage many of these Greek-Americans make to visit the village each summer during the August religious festivals. The entire film is narrated by the interviewees, both the visitors to the village, and those who have stayed on. They discuss how the village attempts to survive as its population grows older and as it faces onslaughts from droughts and forest fires.

With the wave of emigration that occurred in the middle of this century, Vassara and other Greek villages lost almost an entire generation to overseas destinations. Now most of the residents are elderly and, as they pass away, fewer and fewer families make the trip to visit each summer. Although the overall theme of the film is a sad one, the filmmakers have kept the film personable enough that you will not walk out of the theater weeping, only hoping that in some way Vassara will survive.

George Chiochios is a film student at Emerson College and his sister Mary is a Boston University graduate in film and broadcasting. Together, the Chiochioses have done an excellent job with their debut production. The quality of the film and sound work is excellent, and the simpleness of the format lets one feel close to the subjects of the film.

By spurning a formal narrator for an "oral history" type of style, the filmmakers have avoided the aloofness that sometimes plagues documentaries. Much of the scenery in and around the village is spectacular and the film shows us a lot of that scenery without being distracting. The background music is well-orchestrated and lends additional Greek atmosphere to the film. Only a couple of slow scenes with just music and no dialogue mar an otherwise fascinating film.

The residents of the village discuss its history, how the villagers fought against the Turks in the mountains, and how the Orthodox church ran a "secret school" during the 400-year Turkish occupation to maintain the Greek language and culture. More recent memories include the violence of the German occupation of World War II, and the brutal civil war that followed.

More time in the film is spent discussing the effects on the village of the exodus of young people to America and elsewhere. One of the older men in the village sums up the effect when he says, 'As long as the people continue to come back, the house of their family remains. But when they stop coming back, the house falls.' Not only will the village slowly be lost physically, but the culture and traditions, which have already been eroded, will be lost as well.

The Greek Americans visiting for the summer festivals express their love of the village and wish for its endurance, but admit that they would have difficulty re-adapting their lifestyles if they were to return. The few younger people left in the village are the main hope for the continued existence of Vassara. They are very determined to maintain and improve their village and, along with the local bishop, are the only ones who feel optimistic about its prospects.

My Sweet Village is an interesting and touching film that gives the viewer an excellent picture of life in rural Greece. The premiere of the film, held in Vassara itself, reportedly ended with a crying audience and innumerable hugs and praises for the film crew. This film is well worth your time and effort to see."

Source, http://tech.mit.edu/V110/N48/sweet.48a.html