Δεν μπόρεσα να διαβάσω το γράμμα σου: Επαναλήψεις και
σβησίματα
Ψηφία και λέξεις ενωμένες, η σπουδή
για ένα στερνό μήνυμα, μεσάνυχτα,
Νεκρός, σχεδόν, σ΄ένα πάρκο της Νέας Υόρκης.
Τώρα στην ξενητιά αποκρυπτογραφώ τις λέξεις του,
Μαθαίνω τα συνώνυμα της ερημιάς, τη σημασία
Των μεγάλων προτάσεων, που άδικα τρεκλίζουν
Σ' έναν αδιέξοδο μονόλογο, βλέπω
Την έντρομη σκιά σου στο γραμμένο χαρτί.
Και είναι, όπως τότε, μεσάνυχτα σε σπίτι τυφλών
Με το σκυλί να ουρλιάζει κυνηγώντας την ουρά του,
Με το λευκό τοίχο να υψώνεται και να κλείνει το δρόμο,
Με τον τρελό βιολιστή να παίζει τον ίδιο σκοπό,
Και τα τραίνα να φεύγουν,
Περνώντας πάνω από το σώμα μου.
Από το βιβλίο Τάσος Κόρφης, Ποιήματα - Β΄
Εκδ. Πρόσπερος, 1997.
No comments:
Post a Comment