«Νέες Διασπορές», Ταυτότητα, και Ιστορική Μνήμη

Αναρωτιέμαι συχνά για την σχέση των νέων «μεταναστών» με τις παροικίες στην διασπορά που τους οδήγησε η Ελληνική κρίση. Πώς τις προσέλαβαν, ποιες οι εντυπώσεις, και η σχέση τους με τους υπάρχοντες θεσμούς. Ποιες οι σχέσεις τους με τη νέα χώρα;

 
Γνωρίζω ότι αρκετοί, συνήθως ανεξάρτητοι επαγγελματίες, κρατούν συνειδητά αποστάσεις από τις κοινότητες. Πολλοί καλλιτέχνες το ίδιο. Άλλοι εμπλέκονται σε δίκτυα, μερικοί λόγω οικονομικής ανάγκης.

Όλοι όμως φαντάζομαι «συναντούν» την παροικία είτε στην κοινωνική τους ζωή είτε στα μέσα ενημέρωσης και άλλες πλατφόρμες επικοινωνίας. Υπάρχει ενδιαφέρον άραγε για την ιστορία της παροικίας στην οποία συμμετέχουν είτε προσωπικά
είτε φαντασιακά;

 
Αν ναι, ποιες είναι οι συνθήκες που τους οδηγούν σε τόπους ιστορικής μνήμης. Σε ποιους συγκεκριμένα, και ποιες είναι οι πηγές τους; Αν όχι, ποιοι οι λόγοι. Επίσης υπάρχει μια τομή στην ζωή τους που τους δίνει το έναυσμα για ταυτοτικό επαναπροσδιορισμό («διασπορικός», «ελληνοαυστραλός», κλπ)?

[Ανακαλώ πόσο μεγάλη υπήρξε η διάρκεια της προσωπικής μου πορείας προς αυτήν την κατεύθυνση...]

Μια εθνογραφική εξερεύνηση του θέματος σε Αμερική και Αυστραλία μεταξύ άλλων begs our attention...