Οι νέες συνθήκες φασιστικής επιθεώρησης του δημοσίου χώρου και βιαιοπραγίας εναντίον κυρίως εγχρώμων ανθρώπων στην Ελλάδα ανοίγει και το θέμα της λευκότητας της διασποράς. Η «επιστροφή» πλέον για «μελαμψούς» Έλληνες, Έλληνες με μεικτή καταγωγή, ή Έλληνες με συνοδεία ξένων δεν αποτελεί πλέον μια επιστροφή σε έναν οικείο και ασφαλή χώρο αλλά σε ένα χώρο που ελλοχεύει ανά πάσα στιγμή τον απρόβλεπτο κίνδυνο.
Παραθέτω ψήγματα σχετικών μαρτυριών με αφορμή την ανακοίνωση της Αμερικανικής Πρεσβείας για την προοπτική βίας ενάντια υπηκόων της στην Αθήνα:
«Καλά κάνουν και προειδοποιούν τους πολίτες τους. Μου έχει τύχει να κυκλοφορώ στο δρόμο, σε τουριστικό μέρος της Αθήνας, με μαύρη φίλη και να μας προσβάλουν. Και στα μέσα μαζικής μεταφοράς σημειώνονται συνεχώς λεκτικές επιθέσεις, κυρίως σε γυναίκες αλλά και σε παιδιά». (Ανώνυμος / η)
«Είμαι Ελληνας και ζω στο εξωτερικό με την αλλοδαπή γυναίκα μου, η οποία μιλάει ελάχιστα Ελληνικά, και αυτά με έντονη προφορά. Οταν επισκεπτόμαστε την Ελλάδα της έχω πει να μην μιλάει Ελληνικά όταν είμαστε σε ΜΜΜ, δρόμο κλπ γιατί φοβάμαι. Οχι ανακλαστικά ότι θα μας επιτεθούν, αλλά και το ότι θα μας προσβάλλουν είναι αρκετό» (Egathetos)
«Ώπα....βάλτε μια τελεία | 16/11/2012 19:30
Η Ελλάδα δεν είναι ασφαλής όπως θα θέλατε κύριε εκπρόσωπε του Υπουργείου Εξωτερικών, και εάν έχεις το χρώμα που αναφέρει η ανακοίνωση δεν κυκλοφορείς εύκολα σε κεντρικές περιοχές. 2. Πολύ καλά έκαναν οι ΗΠΑ και προειδοποίησε τους πολίτες της. Και παρεμπιπτόντως, εγώ είμαι Έλληνας και μελαχροινός, ειδικά το καλοκαίρι με σταματάει η αστυνομία για ελέγχους (να δουν εάν έχω χαρτιά) και φυσικά φοβάμαι πολύ να κυκλοφορώ γύρω από την Ομόνοια, στην Πατησίων και τα περιξ αυτής.»
http://www.tovima.gr/society/article/?aid=484275&wordsinarticle=αμερικανική%3bπρεσβεία
Από άλλο πρόσφατο δημοσίευμα:
«Με χτύπησαν μέσα στο λεωφορείο...
Η Σοφία Β. ήρθε στην Ελλάδα πριν από οκτώ χρόνια από την Αιθιοπία. Ο πατέρας της είναι κατά το ήμισυ Ελληνας και η ίδια τελείωσε το ελληνικό σχολείο που διατηρεί η ελληνική κοινότητα στη χώρα της Ανατολικής Αφρικής. «Τον πρώτο καιρό, ακόμη και αν δεχόμουν κάποια πειράγματα για το χρώμα μου, τα αντιμετώπιζα ως χιούμορ, έστω και χοντροκομμένο. Αυτό πλέον δεν ισχύει». Πρόσφατα η Σοφία ήρθε στα χέρια με μια επιβάτισσα σε λεωφορείο«καθώς εκείνη μου ζητούσε να της παραχωρήσω τη θέση μου και ενώ στο λεωφορείο τα μισά καθίσματα ήταν άδεια. Αρχισε να με βρίζει και να αναφέρεται υποτιμητικά στο χρώμα μου. Κανένας, ούτε ο οδηγός που βρισκόταν πολύ κοντά εκείνη τη στιγμή, δεν είπε κάτι. Στο τέλος η γυναίκα αυτή με χτύπησε στο πρόσωπο και εγώ ανταπέδωσα σπρώχνοντάς την. Πριν από λίγο καιρό ενώ περίμενα το λεωφορείο στη στάση ένα αυτοκίνητο σταμάτησε μπροστά μου και ο συνοδηγός σημάδεψε πάνω μου με ένα περίστροφο. Από το σοκ δεν κατάλαβα καν αν ήταν αληθινό ή ψεύτικο».
Ολα αυτά τα περιστατικά μαζί με σχόλια πελατών στο κατάστημα ρούχων όπου εργάζεται(«πώς έχεις εσύ δουλειά και τα δικά μας παιδιά δεν βρίσκουν») έχουν κάνει τη Σοφία ιδιαιτέρως αρνητική απέναντι στη χώρα που θεωρούσε κάποτε δεύτερη πατρίδα της.«Κάποτε ένιωθα τον εαυτό μου εν μέρει Ελληνίδα. Σήμερα δεν το λέω πια αυτό. Θα ήθελα να γυρίσω στην πατρίδα μου, δυστυχώς όμως είναι μια απόφαση που δεν εξαρτάται από μένα».
Πηγή, http://www.tovima.gr/society/article/?aid=485541
Όπως καταδεικνύουν οι παραπάνω μαρτυρίες, η πατρίδα βιώνεται σαν διαφορετικότητα· ο Εαυτός βιώνεται σαν Άλλος. Η «μη λευκή» Ελληνική διασπορά εφάπτεται της εμπειρίας του ξένου, ματώνει μαζί του. Η ιστορία επιστρέφει σαν εφιάλτης. Αν οι Έλληνες μετανάστες αποτελούσαν ρατσιστικό στόχο έξω από την χώρα, τώρα αποτελούν στόχο εντός της. Η διασπορά σα μετανάστης στην Ελλάδα σε κατάσταση πολιορκίας (http://immigrations-ethnicities-racial.blogspot.com/2012/06/blog-post_18.html)
Τι μπορεί να γίνει; Υπάρχουν φιλότιμες προσπάθειες (τα ντοκουμαντέρ του Κούλογλου για παράδειγμα ή εκκλήσεις από Ελληνοαμερικανούς πανεπιστημιακούς) να προβληθεί η ιστορική εμπειρία του ρατσισμού εναντίων των Ελλήνων έξω σαν ασπίδα ενάντια του ρατσισμού εναντίων του Άλλου μέσα (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_08/11/2012_500945).
Αυτές οι αξιακές παρεμβάσεις αποδεικνύονται εκ των υστέρων ανίσχυρες αυτές καθ' εαυτές στην συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία (http://immigrations-ethnicities-racial.blogspot.com/2010/04/quotations-antiracism-i.html). Απαιτείται μια πολιτική λύση, και αυτή η λύση αφορά άμεσα και την Διασπορά.
Επείγουν οι πολιτικές πρωτοβουλίες από φορείς της και πιέσεις στην Ελληνική κυβέρνηση ώστε η Διασπορά να πρωτοστατήσει σαν λόμπι ενάντια του ρατσισμού στην Ελλάδα.
No comments:
Post a Comment